Lotsagarria

Azken egun hauetan, bihar Madrilen jokatuko den partidari buruz asko hitz egiten ari da, baina ez futbolaz zehatz-mehatz, politikaz baizik.

Partida Espainiako hiriburuan izango denez, Vicente Calderon zelaian hain zuzen ere, komunitate horretako presidenteak, Esperanza Aguirrek, bere iritzia jendeaurrean, edo beste modu batean esanda, komunikabideen aurrean eman zuen. Ele haien bidez, Aguirre bi taldeen zaleek zer jarrera izan behar zuten agintzen saiatu zen. Txistu eta oihu egitea debekatu zien eta proposatu zuen partida ez jokatzea Espainiako eserkia jotzen zuen bitartean jendea txistu egiten hasten bazen.

Madrilen ez ezik, gainerako komunitateetan ere, ideiak inposatu nahi dituzte egunkarien eta bozgorailuen bitartez. Barre eragingo lukete, egiazkoa ez balitz.

Haiek sinatu zuten konstituzioan askeak garela eta nahi duguna esan dezakegula jartzen du. Orduan, adierazpen askatasuna existitzen bada, zertarako eta zergatik nahi duten dena kontrolatu, batez ere, dakitenean demokrazia batean ezinezkoa dela.

Nire ustez, Madrileko presidentea bere gestio penagarria saihesten saiatu zen eta futbola puri-purian dagoenez eta jende askori gustatzen zaiola ongi dakienez, iruzkin bero hura bota zuen.

Alde batetik, politika ikusmenetik at utzi zuen, eta, bestetik, partida berotu zuen. Nahita gainera.

Deklarazio hura egin zuen egun berean, Espainiako Auzitegi Nazionalak Falange alderdiari baimena eman zion manifestaldi bat egiteko partidako egunean, gobernua eguna aldatzen (ez debekatzen) saiatu arren.

Poliki-poliki ikusten badugu egungo krisi egoera, lotsagarria da komunitate bateko presidenteak kritika debekatu nahi izatea. Bistan dago zer den inportanteagoa.

Gogoratzea gustatuko litzaidake, duela ia bi hilabete Espainiako erregea herriaren diruarekin joan zela Afrikara ehizatzera. Bai, denok dakigu itzulitakoan barkamena eskatu zuela, baina, horrek ez du esan nahi ahaztuta dagoenik.

Egoera gero eta larriagoa da eta, gainera, ezin dugu kexatu ere egin. Lotsagarria!!